Jeuk en de Jinek-kliniek

Of het nu door de ouderdom komt of toch door een te grote inname van spiritualiën – ik gooi de laatste tijd wel eens dingen door elkaar. Zo meende ik lange tijd stellig te weten dat alcoholisten terecht konden in de Jinek-kliniek, en liefhebbers van zouteloze praatprogramma’s bij Eva Jellinek; mensen keken altijd een beetje bevreemd naar mij als ik me zo uitliet, maar ach, dat ben ik eigenlijk mijn hele leven wel gewend en ik sla daar dus verder meestal geen acht op.

Helemaal in de war ben ik sinds gisteravond, want ik was totaal ontnuchterd toen er in Jineks clinic minstens een heel half uur besteed werd aan Camiel Eurlings. Wie? Camiel Eurlings! Kent u die niet? Houden zo, zou ik zo zeggen, daar mist u werkelijk niets aan. Ik word  ook liever niet aan hem herinnerd, maar als het moet voor het vervolg van dit betoog, zal ik u toch een hint moeten geven. Hij werd ooit de ‘kroonprins van het CDA’ genoemd, is nog de jongste minister van Verkeer en Waterstaat geweest; vloog toen door naar de KLM (die is flauw – ik geef het toe), vloog er daar evenzo snel weer uit, is nu commissaris bij een creditcardtoestand en doet iets vaags bij het IOC, als opvolger van Willem Alexander. Ziezo, zijn jonge leven in vogelvlucht. Waar ik me hem vooral van herinner, is zijn larmoyante en volksmennerige redevoering tot het CDA-congres waarin hij beloofde tot zijn dood de partij trouw te zullen zijn en blijven, tot in de eeuwigheid amen, gevolgd door zo’n ‘at your service’ gebaar naar zijn hoofd – beter kan ik het niet omschrijven. Volksmenners uit Zuid-Limburg – met het onvervalste accent -, met een zweem van kruiwagens en vriendjespolitiek en corruptie om zich heen… Soms vind ik het zó moeilijk om geen vooroordelen te hebben. En soms lukt me dat gewoonweg niet.

En nu moet u even goed opletten. Het is niet dat hij al na een paar maanden zijn partij al in de steek liet; beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, nietwaar, en ik neem het geen mens kwalijk als hij terugkeert op de dwalingen zijns weegs. Neen, het is die huilerige en brallerige redevoering zelf, die hem voor mij, wel, laat ik het voorzichtig stellen, onverteerbaar maakt.

En aan zo’n karakter besteedt Jellinek een half uur – nee, niet van haar leven – van ons leven! En wel om de verkeerde reden en op de verkeerde manier. Laat ik dat maar eens even uitleggen. Een blaadje (hoe anders moet ik Quote noemen) had geschreven dat Camiel beschuldigd werd van mishandeling van een ex-vriendin van hem. Nou, u begrijpt het wel: vanochtend twee-derde van de voorpagina van het AD (dat blad zie ik wel eens voorbijkomen op mijn depot – sorry) en pagina zeven voor driekwart, met ronkend proza vol met spel- en stijlfouten. ‘Nekslag voor wonderboy Eurlings’, met in de tweede zin: ‘ook al moet blijken of hij echt schuldig is, is de ‘wonderboy uit het zuiden’ van zijn voetstuk gevallen’.  Laten we dit merkwaardige droste-proza eens wat nader bestuderen. Iemand valt op zich niet van zijn voetstuk doordat hij beschuldigd wordt – nee, doordat er zó over hem geschreven wordt als in het AD, of doordat hij zó te kijk wordt gezet als bij Jinek! Ofwel: het ‘feit’ zoals dat beschreven wordt, veroorzaakt het ‘feit’ zelf… Het is de suggestie die het hem doet – waar rook is, is vuur, toch? En ik zal de laatste zijn om naar iemand te wijzen als hij moeilijkheden heeft in de privé-sfeer. Laat-ie dat toch helemaal zelf uitzoeken, eventueel een handje geholpen door justitie…

Daar komt bij dat Jinek daar een politiek commentator bij haalt om dit alles te adstrueren. Zo één moet wel verschrikkelijk graag voor de camera’s willen verschijnen, anders kan ik het niet verklaren. Camiel is al minstens 5 jaar uit de politiek, en eigenlijk heb ik hem vóór die tijd ook al op geen enkele politieke visie kunnen betrappen (of het moet die hondjes-aanhankelijkheid zijn aan het CDA). Om daar nu nog een politiek commentator zijn licht over te laten schijnen… Een gotspe! Was een psycholoog niet een logischer keuze geweest?

Dat Jinek zich verlaagt om te bukken en zo’n onderwerp uit de goot te halen, leidt tot een paar cynische maar onvermijdelijke conclusies:

1. De interessante mensen, de mensen die ertoe doen, de mensen met een ego die ook anderen omvat, – zijn op. Gewoonweg op. Jammer.
2. Ook de onderwerpen die maatschappelijk enige relevantie hebben, of gewoon leuk zijn, zijn op. Gewoonweg op. Jammer de bammer.
3. Als we dan de rest van de onderwerpen en mensen behandelen – de niet interessante, de ijdelen en dwazen – dan verlagen we ons tot hun niveau. Gemiste kans. Jammer.
4. Dat Jinek dit onderwerp op deze manier behandelt, doet vermoeden dat zij ook zo’n riooljounaliste is. Uit op sensatie en sentiment. Jammer. Gewoonweg jammer.
5. Het zou toch niet waar zijn dat Jinek zichzelf graag had laten vervoeren tussen de bulten van Kameel Eurlings? En nu teleurgesteld is? Ik suggereer niets, natuurlijk, het moet allemaal nog bewezen worden… Maar het zou verklaren waarom ze zó gebrand is om de mislukking van de man uit te tekenen. Ik heb dit niet gezegd! Van mij hebt u dit niet gehoord.

Ik bleef vannacht in verbijstering achter, had de hele nacht jeuk. Beestjes? Ik had nog geen glas gedronken. Die Jinek-kliniek had ik per saldo ook helemaal niet nodig gehad, dus!