Vandaag had ik een bundel aangeschaft van Eva Gerlach – dezelfde bundel van de Mijnheer Touba gedichten – waar ik al eerder een blog aan gewijd heb. Ik ben geen poëzie recensent, dus helemaal veilig voelt het niet om daaruit nog één gedicht te bespreken. Veilig – hoe betrekkelijk makkelijk is dat woord voor mij. Dat is het niet voor dat vierjarig meisje met haar oudere zus in...
Op de Zuidlaarder markt komen mijn broer en ik elk jaar weer een kraampje tegen waar een bepaald smeersel aangeprezen wordt; het helpt tegen aambeien, hoofdluis, zweetvoeten, menstruatieklachten, psychische en lichamelijke ongemakken zoals schizofrenie en kanker. Kortom, hoe hebben we het ooit zònder kunnnen stellen! Nochtans bellen we de politie niet wegens misleiding of bedrog; we willen...
In dit nachtelijk uur lees ik gedichten van Joost Zwagerman die hij vlak voor zijn zelfgekozen dood in september 2015 geschreven heeft; intussen beluister ik het laatste album van David Bowie, uitgebracht vlak voor zijn dood. Nu vraagt u zich vermoedelijk af, of ook ik dit aardse bestaan weldra vaarwel zal zeggen – zoveel zwanenzangen tegelijk, dat kan niet goed zijn voor een mens. De...
November is voor mij een onbestemde maand; “laag hangt een groot en toch gering verdriet. Het leven is wel mooi en ook wel leelijk” schreef Slauerhoff al, en dat omschrijft vrij nauwkeurig hoe ik me in november voel. De rest van het jaar ook wel, trouwens, maar november spant de kroon. En wat dat dan is – het heeft te maken met verlies en gemis, maar verlies waarvan, gemis...
Van een bedrieglijke eenvoud is dit gedicht. Toen ik het de eerste keer snel overlas, vond ik het maar een allegaartje aan constateringen met een soort snelle conclusie erachteraan: 1. ik besta niet echt volgens de fysicus 2. God bestaat niet volgens de natuurkunde 3. het hiernamaals is dus ('zo') slechts een lemma in een woordenboek. Een redenering die net zo goed (of beter) in een stukje proza...